Legitimeert de evolutietheorie het recht van de sterkste en de onderdrukking van sommige mensen door anderen?

In de negentiende en de vroege twintigste eeuw ontstond er een filosofie die Sociaal Darwinisme werd genoemd. Deze ontstond vanuit een ongepaste poging om principes van biologische evolutie toe te passen op de samenleving. Het Sociaal Darwinisme suggereert dat de samenleving zou moeten toelaten dat de zwakken en minder begaafden het onderspit delven en sterven; het suggereert ook dat dit goed beleid is en moreel juist is. Het feit van evolutie door natuurlijke selectie werd verondersteld deze ideeën te ondersteunen. Reeds bestaande vooroordelen werden gerationalizeerd met het argument dat de gekoloniseerde gebieden, armen, of achtergestelde minderheden hun situatie wel verdiend moesten hebben: zij waren immers ‘zwakker’, of ‘minder sterk’, dan zij die beter af waren. In het Sociaal Darwinisme werd wetenschap eigenlijk misbruikt om een bepaalde sociale en politieke agenda te promoten. Het Sociaal Darwinisme als politieke en sociale stroming wordt heden ten dage dan ook wijdverbreid verworpen; de wetenschappelijke theorie van biologische evolutie daarentegen heeft de tand des tijds doorstaan.