Genetisch processen en evolutie

Veel mensen verstaan de hedendaagse opvattingen over evolutie niet. Wat volgt is een beknopte samenvatting van de hedendaagse consensus onder evolutiebiologen vandaag de dag. Over het idee dat leven op aarde geëvolueerd is, werd heel wat discussie gevoerd in Europa eind 18de eeuw - begin 19de eeuw. In 1859 voorzag Charles Darwin een mechanisme, namelijk natuurlijke selectie, dat een uitleg kon bieden over hoe evolutie werkte. Darwins theorie van natuurlijke selectie hielp heel wat mensen overtuigen dat leven geëvolueerd is en tot op vandaag heeft men hiertegen nog geen serieuze

“We hebben schattingen verkregen van genetische differentiatie tussen mensen en mensapen niet groter dan die tussen fysiek niet te onderscheiden soorten fruitvliegjes.” Elizabeth J. Bruce and Francisco J. Ayala. Humans And Apes Are Genetically Very Similar, Nature 276: 264, Nov. 16, 1978 Moleculaire sequenties geven het meest indrukwekkende en sterkste bewijs voor de genealogische verwantschap van alle leven op aarde. De aard van moleculaire sequenties laat toe om erg precieze waarschijnlijkheidsberekeningen te maken die laten zien hoe goed de voorspellingen gemaakt vanuit het perspectief van

Genetische drift is het mechanisme voor verandering in de genetische samenstelling van een populatie van eindige grootte, als gevolg van het random vervangen van allelen (genetische merkers) van de ene generatie naar de volgende. In deze definitie is een 'populatie van eindige grootte' het alternatief van een (theoretisch) oneindig grote populatie. Het begrip 'random' verwijst naar het element van willekeurigheid of zuiver toeval in het proces. Samen met mutatie, selectie en migratie vormt drift één van de drijvende krachten van evolutie, waarbij we onder evolutie verstaan de verandering