Darwins kladjes

Charles Darwin kennen we als een respectabele Victoriaan met een lange baard en als een gedecideerde wetenschapper. Maar dat is niet de twintiger die in 1835 op de Galapagoseilanden voet aan wal zette. De jonge Darwin was een kind van de romantiek en een gretige poëzielezer. Milton was zijn favoriet, maar ook de grote Engelse romantische dichters Wordsworth, Coleridge, Byron en Shelley konden hem inspireren.

Dat Darwin nog steeds als een creatief wetenschappelijk genie geldt, is in de eerste plaats te danken aan de oorspronkelijkheid van zijn ideeën. Maar die originaliteit ontstond niet uit het niets. Ze werd gestuurd door observaties en leeservaringen. Hoe Darwins denkproces op gang kwam, blijkt uit de leessporen in de marges van zijn talrijke boeken, uit de notities en de kladjes die hij tussen 1835 en 1844 schreef.
Dirk Van Hulle keert terug naar de bronnen van Darwins denken en schetst op grond van de zeer persoonlijke leessporen een levendig beeld van de tien jaar waarin Darwin het evolutiemechanisme ontdekte. Darwins kladjes leest als een avonturenroman met een hoog wetenschappelijk gehalte.