Verouderde zienswijze waarbij men er van uit ging dat levensprocessen nooit (volledig) te verklaren zouden zijn met behulp van natuurwetenschappelijke wetmatigheden en principes, en dat er bijgevolg een speciale immateriële levenskracht in het spel zou zijn. Door de opkomst van de organische chemie, de biochemie en de moleculaire biologie is deze zienswijze volkomen ontkracht. Tegenwoordig speelt het vitalisme alleen nog maar een rol in pseudo-wetenschappelijke context.