Wie was Gregor Mendel?

Discrete genen zijn erfelijk : Gregor Mendel
Gedurende de 19de eeuw bleef erfelijkheid voor geleerden een puzzel. Hoe was het mogelijk dat kinderen gelijken op hun ouders maar er toch van verschillen? Deze vragen frustreerden en fascineerden Charles Darwin diep. Erfelijkheid is immers de basis van evolutie. De variaties in elke generatie zijn het ruwe materiaal voor natuurlijke selectie, terwijl de continuïteit van de ene generatie naar de andere, toestaat dat veranderingen gesmeed door natuurlijke selectie hun lange termijn effecten hebben. Darwin stelde voor dat elke cel in een organisme kleine deeltjes verspreidt naar de seksuele organen, waar zij gecombineerd worden als ei of sperma. Nadien zouden zij gemengd worden als het dier zich voortplant. Maar “pangenesis”, zoals Darwin het noemde, kon de test van onderzoek niet doorstaan.
Ironisch genoeg, het was wanneer Darwin De oorsprong van soorten publiceerde dat iemand de eerste glimp opving van de biologische mechanisme achter erfelijkheid. In een afgelegen klooster, in wat nu de Tsjechische Republiek heet, was er een monnik, Gregor Mendel (1822-1884), die de erfelijkheid bestudeerde in een tuin van erwten. Mendel (Fig. 1) de zoon van eenboer, was altijd geïnteresseerd in planten, en gedurende zijn studies aan de universiteit van Wenen, had hij een opleiding gehad in wiskunde en leerde hoe hij experimenten kon opzetten en de data analyseren. In de jaren 1850 besliste hij om een experiment op te starten om beter te begrijpen wat soorten zich doen onderscheiden en wat het mogelijk maakte om hybriden te vormen. Hij kruiste duizenden erwtenplanten en registreerde hoe kenmerken werden door gegeven van de ene generatie naar de andere.

 
De erfelijkheid van kenmerken
Mendel selecteerde 22 verschillende erwten variaties en kruiste hen, volgde zeven verschillende kenmerken op, zoals de structuur van de erwten – glad of gerimpeld (Fig. 2). Mendel vond dat wanneer hij gerimpeld en glad kruiste, hij erwten produceerde die allen glad waren. Maar als hij dan een nieuwe generatie erwten kruiste van de hybriden dan werden één kwartvan de erwten gerimpeld. Mendel veronderstelde dat de gerimpelde en gladde erwten niet werden gemengd. Elke hybride erwt erfde beide kenmerken, maar alleen het gladde kenmerk kwam zichtbaar. In de volgende generatie, werden de kenmerken terug afgebouwd, en een kwart van de nieuweerwten erfde twee “gladde” kenmerken, wat hen glad maakte. Mendel had ontdekt wat latere wetenschappers “dominante” en “onderdrukte” allelen noemden.

 
Mendel's werk wordt niet erkend.
Mendel probeerde belangstelling voor zijn resultaten op te wekken maar dit bleef zonder resultaat. Deel van het probleem was dat botanisten in Mendel's tijd niet vertrouwd waren met statistiek toegepast in de natuurwetenschap en zo konden zij niet het belang van Mendel's ontdekking erkennen. En toen Mendel zijn resultaten probeerde te herhalen met de stengelloze sleutelbloem (Primula vulgaris), faalde hij – niet omdat zijn oorspronkelijke ideeën fout waren, maar omdat de genetica van de sleutelbloem heel bijzonder was. Blijkbaar zond Mendel één van zijn wetenschappelijke werken naar Darwin, maar Darwin nam niet de moeite om het te lezen. De patronen dat Mendel zag waren in de natuur voor iedereen te zien. Darwin zelf noteerde een 3/1 ratio in de kleuren van de “leeuwenbek”(Antirrhinum). Maar ondanks al zijn intelligentie, realiseerde Darwin het belang van deze ratio niet.
Mendel stopte zijn experimenten in de jaren 1860 en gaf zijn aandacht aan het beheren van zijn klooster. Toen hij in 1884 stierf, werd hij herinnerd als een prutsende monik met een verstand voor het kweken van planten. Het was slechts 15 jaar na zijn dood dat wetenschappers beseften dat Mendel het antwoord had onthuld van één van de grootste mysteries van het leven.
 
over deze tekst
Deze tekst werd met toestemming van de copyright-houders vertaald uit de volgende website: http://evolution.berkeley.edu/evolibrary/article/0_0_0/history_13. Voor meer informatie over de auteurs en deze website, kunt u de link volgen.