Wat is natuurtheologie?

Sommige geestelijken waren ongerust dat de mechanistische kijk op het leven, onder meer door de bevindingen van William Harvey, die ontdekte hoe het hart van mensen en andere zoogdieren werkte, geurde naar atheïsme. Nochtans geloofden veel van de naturalisten zelf dat zij eigenlijk op een religieuze missie waren. In feite waren een deel van hen zowel naturalisten als theologen. Zij geloofden dat God de hele wereld op zo'n manier geschapen had dat dit plan voor een stuk begrepen kon worden door rationele wezens. Door de complexe structuur van een hand of een veer te bestuderen, kon een naturalist Gods welwillend design appreciëren.
Deze stroming werd bekend als 'natuurtheologie' en domineerde het Engelse denken gedurende bijna twee eeuwen. In de vroege 19e eeuw was deze stroming bij de Engelsen vooral bekend door de geschriften van de predikant William Paley. Natuurtheologie had wetenschappelijk belang omdat het onderzoekers confronteerde met de fundamentele vraag hoe het leven ineen zit. Zelfs vandaag nog proberen wetenschappers, die een nieuw soort orgaan of proteïne ontdekken, om diens functie te doorgronden. Uitgerekend Charles Darwin, die Paley's kamer in de Universiteit van Cambridge bezette en die een bewonderaar was van diens werk, zou echter diegene zijn die de wetenschap voorbij de natuurtheologie bracht. Hij onttrok de vragen die Paley zich al stelde uit de sfeer van het religieuze en plaatste deze in het wetenschappelijk domein.
Over deze tekst Dit artikel werd met enige wijzigingen overgenomen van de volgende website http://evolution.berkeley.edu/evolibrary/article/0_0_0/history_03, met toestemming van de copyrighthouders.